Karanlık gerçekler... 

Ve bu dünya da hep karakter sahibi olmayan insanlar daima olacaktır.. Bu kişiler sayesinde kimin daha değerli kimin beş para etmez olduğunu görüyoruz..

 “Kimin eli kimin cebinde gerçekten belli değil..” Bu kadar iradesi olmayan omurgasız insanlar, acıya mahkum olacaklar.. Bu hayat hep darbe vuracak ve onlar şimdi mutlu olduklarını zannediyorlar..  

“Seviyorum diyenler ansızın gittiler..” (ve eskilerine gittiler..) [Çok güzel sevgi!!!] Herkesin bir olgunluk yaşı vardır bazıları geçmişe takılıp bahane üretenler bazıları da ergenler daha.. Kendini bilenin vay haline.. 

Yaşanılan duygular, geçirilen zamanlar nasıl sahte olabilir.., bunu görmemi sağladı hayat..  Akıl tutulması ile eş değer bir durum.. Ve öyle bir dünyadayız ki korkaklık erdemlik oldu.. İnsan sevgiden korkar mı? 

Karaktersizlik diz boyu.. 

Ve pişmanlıklar başlayacak bir gün.. Bir baltaya sap olamayacaklar.. Mutlu olduklarını zannedip her şey tamam dediklerinde asıl hayat o zaman başlayacak :) tozpembe dünyalarında yaptıklarını bulma vakti.. Etme bulma dünyası hep.. 

İnsanlara karşı başka bir maskeyle duruyorlar ve o insanlar; onları düzgün zannediyor.. Ama bir bilse içlerini kaçıp giderler..  

Bir süre sonra ne sinir ne keder oluyor.. Bekliyorsunuz sadece.., tablonun tamamlanmasını.. 

 Korkaklar, karanlıklarında kalıp hayatı sorgulayacak duruma gelecek ve yine anlamayacaklar.. Ne zaman kendilerini geliştirebildiler ki.. ¿ Her şeyi yanlış biliyorlar..

Devam böyle nereye kadar göreceğiz...

 Çok bir şey istemedik sadece anlaşılmayı ve sevmeyi istedik.. Bunu bile çok gördüler.. Ve yalan diyebildiler.., ama yalan söyleyen kendileriydi ve kendilerini hiç görmediler.. Onlar başkalarının sözleriyle ve içindeki yozlaşmış, bedenden bedene koşan tipik sıradan küçük (insanlardı)..

Sevginin, aşk’ın ne anlam ifade ettiğini, nelerden ödün verilip bu duygular için canı pahasına kendimizi adadığımızı anlamıyorlar anlamak istemiyorlar.. Çünkü bilmiyorlar.. Ve basit düşünüyorlar.. 

İnsanın gerçekten kendisini bilmesi ne kadar güzel bir şey.. Olmaz denileni yapan, insanların hep alıştığı durumu farklılığıyla olumlu yönde al aşağı çeken etkileyen ve sevgiye kendimizi adayan bizler.., hep doğru bildiğimiz yoldan ilerleyeceğiz.. “Fedakarlık.”

                           “Şüphe dolu kalbimde bir sızısın incecik..”

Sual edip kime sorsam boşuna mı beklerim..

Geceme gün eklerim, acı dolu defterim..

Nasıl edeyim..

Kötü kaderim...!

Herkes gerçek kişiliğini saklıyor. En azından arada bir..

 Bazen benliğinizin o bölümünü o kadar derine gizliyorsunuz ki, onun orada olduğunu,birinin size hatırlatması gerekiyor..

Bazen de kim olduğunuzu bütünüyle unutmak istiyorsunuz..

 Peki ya ben?  Asla kimse gibi olmayacağım...!

Bir sen anlarsın beni.. Başka kimse anlayamaz..

Aklıma bazen kötü şeyler üşüşüyor..

Bazen öfkeme kapılıyorum.. Vee...

Sonra aklım başıma geldiğinde pişmanlık duygusu basıyor..

Bunu ne kendime ne başkasına anlatabilirim..

Kendi içimde kavruluyorum..

Rüyamda uyanır gibi uçup gittin..

Karanlıkla başbaşa bıraktın beni..

Bunu kimseye anlatamıyorum...!

Herkesin bildiği gibi sevgi gökten yağmaz kazanılır..

 Kişilerin karşısındaki sevdiği kişiye beslediği yoğun duygular yaptığı hataların üstüne çıkıyor..

Ne denli bir yaklaşım olsa da sevginin ömrünü kısaltıyor..

 Sevgi uğruna her şeyi yapabilecek insanlarda var hayatta.,. Fakat geçmişte görmezden geldiği olayların,olumsuz sonuçların.., şimdiki zamanla değişeceğini düşünmek ‘trajikomik’ duruma yol açmaktadır..

  Aslında kendi kendilerini acınası hale getiriyorlar.. Ve suçu kendinde aramaksızın sevdiği insana yüklüyorlar.. Ona göre onun suçu sadece ‘sevmek’..

Şunu bilmiyoruz(ki) sevmek için karşındakini sahip çıkmak yerine sadece kendimi(zi) iyi hissettirmek amaçlı..(,) ve bir tartışmada sevdiğimiz kişiye bütün suçu ona yıkıp acınası durumda üzülmeye mahkum oluyor(uz).. Bütün suç hatalarına rağmen sevende aslında..

               Hayat maalesef yüzümüze gülüp sırtımızdan vurdu...!

Uzun zaman sonra yine içlendim.. Yanıtı cevapsız kalan sorular var kafamda ve tabi ki anılar mükemmel (sandığım) anılar.. ~ Ne zaman son bulacak kôr ateşim çaresizlikler içindeyim.. ~ Ne oldu nasıl olduysa içimdeki duygulara evet dedim ama bunu istemedim.. ~ Olan oldu olacaklarda olmaya devam ediyor. Bu yüzden sonunu en başından biliyorum.. Bekliyorum...! #YOLUNSONU

Acaba ne zaman farkına varacaksınız ..?

Her geçen gün bir adım daha heyecanlanıp hayallerime yaklaşıyorum...