Sensiz geçen her gecenin ışıldayan yıldızında seni izliyorum..

Uzakta olsak bile seninle beraber aynı anda ay'ı ve yıldızları görmek, uzakları yakınlaştırıyor her defasında..

Seni hissetmek içimde her zaman sonsuz heyecanı açığa çıkmasına sebep oluyor.. Gerçeklerle yüzleşerek geldim bu zamana kadar.. En başından beri ne istediysem ne düşlediysem hep devam etti..

Korkularımla yüzleştim.. Üstüne gittim her defasında.. Düştüm düştüğüm yerden kalkmasını bildim.. Pes etmedim.. İçimde seni yaşatarak kendi yolumda ilerledim..

Hiç bir zaman sevgi kolay olmadı bu dünyada. Ama çabalamak isteyende olmadı.. Ben ise sevgi uğruna kendimi adadım.. Zaman en iyi dostum oldu. En doğrusunu gösterdi..

Uzun yıllar geçti.. Ardıma bakıp neler yaşadığıma bakmaktansa, geleceğe odaklanmak iyi bir neden.. Senin bu dünyada olduğun her saniye, geleceğe tutulan dilek feneri, hızlıca atan kalbimin nedeni..

Hayatın, zamanın tek noktası senin yoluna çıkıyor olması ve bu yola her defasında devam ediyorum...

Herkes gerçek kişiliğini saklıyor. En azından arada bir..

 Bazen benliğinizin o bölümünü o kadar derine gizliyorsunuz ki, onun orada olduğunu,birinin size hatırlatması gerekiyor..

Bazen de kim olduğunuzu bütünüyle unutmak istiyorsunuz..

 Peki ya ben?  Asla kimse gibi olmayacağım...!

-Keşke seni tanımasaydım..

(Benim hatam..)

-Ben ben olarak kalsaydım keşke..

(Sen sendin zaten, sende bir şey değişmedi..

Olan bana oldu.. Sen her zaman yaptığını yaptın..)

-Hâla geçmişin yaralarını taşıyorum..

(Gidecekmiş gibide değil..)

-Olmuyor ki ne yapsam..

(Zaten böyle bir zamanda da en normali bu..)

Sadece bende iyi olan; geçmişin anıları..

Olan bana oldu...!

Gerçek sevgi, kişiye göre suç mu oldu..?

Hukuka uygun ama kanuna aykırı bir tavır mı..?

 Yoksa kanuna uygun hukuk dışı bir tavır mı..?

Ne diyorsunuz..?

Adalet hangi seçenekte..¿

Bilmem ki ;hayatın hangi demin de olduğumu,düşünmeden yaşıyorum.. Belki kendi kendime söyleniyorum.. Bilemedim işte.! Belki; Bir yürek çarpıntısı benim ki ! Bir yaranın yeniden kanaması, Bir yorgunluk molası, Bir sesli serzeniş, Azgın yarama kim baksın!! Der gibi bir ahval ! Bir dilim ekmek kavgası! Bir köşeye “Ununu eleyip asmış “ Safa çekilmiş gibi . Ne zaman uyanıp da yeniden Hey hayat.! merhaba ! Demeyi bekler gibi. Ne bilim işte...

Genelde herkesin ayrılma acısı oluyor..

Seni inciten kişinin, hiçbir şey olmamış gibi tekrar yanına gelmesi  neyi anlatır bizlere..?

Biten bir sevginin, aynı kişi ile tekrardan eskisi gibi olunabilinir mi..?

Bu dünyada bir başka; “ben,sen,o,bu,şu” yok..

Hayat bize 2. şansı verir. Ama bizler, 2. şansı vermememiz gerekir.. (Her ne kadar sevsende.. Gururun ön plana çıkmalı..)

Her ne kadar bunu yapamayanlarla dolu olsa da hayat. Biz kendimizi bilelim yinede.. Onlar oldukları ile kalsınlar.. Anlarlar elbet..

-Yolun Sonu- 

"Her şey bir gün bitecek.. Ama sanma'ki yeri dolmayacak.. Öyle bir anda biri çıka verir karşına.. Ona tutunmak istersin belki'de....!"

Hoşunuza giden sırf dışı iyi..karakteri beş para etmeyen kız veya erkekleri yücelttiniz onlar kendilerini birşey zannedip orada burada takılıp egoları en üst düzeyde herşeyi yaparım tarzı tarz giyinme vs. şeyler ondan sonra düştüğünüzde acı çekip isyan cümleleri yazarsınız kendinize ne olduğunuza kim olduğunuza bakmaksızın bencilce hareketler hava atma çabaları kime peki... Özetlersek Siz düşmeye mahkumsunuz...!

Şimdi benden çok uzaklardasın biliyorum

İtiraf ettim kendime Seviyormuşum meğer diye Sonra da güldüm halime Çocuk musun oğlum diye Meğer hep çocukmuşum Büyümemişim kalmışım Hiç farkına varmamışım Daha sanki on beş yaşım...

Bu yol için fedakarlık gerekir herşeyi yapacağım buna değecek

Buna sadece yeni bir macera diyelim :--D