@atlantisrreborn / atlantisrreborn.tumblr.com
Derdimi dermana desem, Olur mu merhem .! Bölük bölük olmuş, Hangisine çare olayım der gibi. Yürekte nazlanan ne var ise Sanki .!! Şu yalan dünyaya bırak geç der gibi .. Kiminin boynu bükük . Kiminin gönlü safta, Garipler diyarına sende bak der gibi.. Nasıl duyarsız olduk,nasılda aldandık.. Her gün gördüğün ihanetleri Kör ol, görme, değmen keyfine der gibi …
Gök gürlüyor yüreğimde, yorgun bedenimde..
Bir küçük derman kalmış ayaklarımın üzerinde bir de sen varsın gözlerimin önünde..
Mecalsize boyun eğmişim. Hayatta hep hançer yemişim..
Bir sözüne kansaydım. Bir nazına yansaydım.
Bir yol olup gelseydim.
Ne bileyim..!
Özlemişim işte...
Öyle bir an gelir ki başına her şeyi kabullenirsin..
Zamansız olayların acınası durumunda her şey’den öte,kendinden ziyade diğer insanlardan ötekileştirilmiş olman hayata ne denli bakmanı sağlar.. Sorarım sana..?
Hayatın farkına varmak bu kadar zor olmamalı..
Kimin neyi ne yapacağını ne edeceğini’de önceden sezmek zor olmamalı insana..
Kendi kafamıza göre hareket etmekle ısrar ediyoruz..
Etrafta olup bitenlerden bir haber topluluk ne yazık ki aydınlığı olmayan gelecektir…..!
Nazım hikmet anısına.. BUGÜN PAZAR..!
Kuşlarla birlikte uçurtmak isterdim yürektekileri..
Kanat takıp gökyüzüne arşın atmak için
Akrebi,yelkovana takaydım.
Belki vuslatın saati belli değil..!
O zaman sessiz ağlardım!
Kimseler görmesin diye…
Öyle bir an gelir ki başına her şeyi kabullenirsin..
Zamansız olayların acınası durumunda her şey’den öte,kendinden ziyade diğer insanlardan ötekileştirilmiş olman hayata ne denli bakmanı sağlar.. Sorarım sana..?
Hayatın farkına varmak bu kadar zor olmamalı..
Kimin neyi ne yapacağını ne edeceğini’de önceden sezmek zor olmamalı insana..
Kendi kafamıza göre hareket etmekle ısrar ediyoruz..
Etrafta olup bitenlerden bir haber topluluk ne yazık ki aydınlığı olmayan gelecektir…..!
Sanki bu son gidişti!
Bahçe kapısındaki uğurlayışım..
Beni ,mahkum ettiğin son yalnızlığım..
Hep şöyle düşünürdüm.
Gidenler,ardına bakardı.
Ben onu hep bekledim..
Hiç dönmedin!
Bir adımın bile sekmedi.
Bu soluksuz gidişte ..
Bekleyenin mi vardı!
Yoksa nefretin mi !
Hiç anlayamadım..
Köşesi bucağı yok hayatın,
Nasıl yaşamak istediğine bağlı
Huzur..
Baktığını görmek gibi.
Görüp de bakmamak.
Ne yapmalı dememeli.
Her yaşadığın nefes bir minnet gibi yaradana..
Karşıki dağlar uzak gibi görünse de,
Gitmekle ve azmetmekte bitecektir.
Çok uzun yollar,
Çok uzun dağlar arşınladım.
Soluk soluğa .
Bir zirvenin son yokuşunda
Tükendim sandım!
Ama bitmedim.
Bir soluk aldım,son doruğunda,
Yeniden dedim.
Ha gayret dedim..
Her zirvenin son büklümlünde ..
Hep son mutluluklar benim oldu
Zirveye ulaşarak .!
Gidesim gelir.
Alıp başımı uzak diyarlara ..
Son söz söylenir ,
Umudu bitmiştir!
Umudun..
Gözler,rengini değiştirir.
Ateşle rüzgar olur .
Yandıkça ,yakar.
Estikçe savurur.
Bir çarpıntı kalır yürekten!
Belki bir umut der gibi..
Bu çırpınışlar belki son olur.
Vuslat,maziden gelir .
Yada,yine maziye gider.
Dönmemek üzere
Kim bilir..!
Nasıl bir hüzün kapladı içimi ! Pencereme konmaz oldu kuşlar.. Oysaki ; Her sabah yemlerini eksik etmedim. Darıldılar mı bana, Nasıl küstürdüm,bilemedim! Bahçedeki kırmızı güller de solmuş ! Mevsimi mi geçti diyeceğim .. Ama suluyorum işte ! Daha sonbaharına var güllerimin, Onlara ne yaptım ! Bilemedim! Nefesim tıkanıyor. Soluklar yavaş , Hep aynı bakış, Bir nebze de olsa dinse diyorum . Bir sükut gelse yüreğime, Olumsuzluklar terk etse, Yine de yaradan bilir, İyisini.. Bize kalan şey belli. Gerisini,bilemedim..
Hiç sessiz oldun mu?
İçine dalıp,derinliklere indin mi?
Uykusuz gecelerin şafağın da buldun mu?yarım olan herşeyini
Her güzellik, bir başlangıç olsa da
Bir sonunda habercisi ...
Ben gözlerimde aradığım,
Her şeyimi,
Gönlümde buldum ...
Ya sen..!
Öyle bir an gelir ki başına her şeyi kabullenirsin..
Zamansız olayların acınası durumunda her şey’den öte,kendinden ziyade diğer insanlardan ötekileştirilmiş olman hayata ne denli bakmanı sağlar.. Sorarım sana..?
Hayatın farkına varmak bu kadar zor olmamalı..
Kimin neyi ne yapacağını ne edeceğini’de önceden sezmek zor olmamalı insana..
Kendi kafamıza göre hareket etmekle ısrar ediyoruz..
Etrafta olup bitenlerden bir haber topluluk ne yazık ki aydınlığı olmayan gelecektir…..!
Nazım hikmet anısına.. BUGÜN PAZAR..!
Yoksun mu kaldık ne.!
Emekler bitti.
Hatırlar sayılmadı.
Oyunlar oynanmaz halde.
Gönüller kırılır oldu her gün ...
Kime güvenmek lazım,
Kimin sözü altın artık,
Bilemedim..
Bildiğim bir şey .
Herşey naylon marka.
Yüzler sahte,
Diller yalan ,
Çok çabuk unutulan vaatler
Mertlik mezarlarda,
Erlik mazide kalmış...
Bilmem ki ;hayatın hangi demin de olduğumu,düşünmeden yaşıyorum.. Belki kendi kendime söyleniyorum.. Bilemedim işte.! Belki; Bir yürek çarpıntısı benim ki ! Bir yaranın yeniden kanaması, Bir yorgunluk molası, Bir sesli serzeniş, Azgın yarama kim baksın!! Der gibi bir ahval ! Bir dilim ekmek kavgası! Bir köşeye “Ununu eleyip asmış “ Safa çekilmiş gibi . Ne zaman uyanıp da yeniden Hey hayat.! merhaba ! Demeyi bekler gibi. Ne bilim işte...
Derdimi dermana desem, Olur mu merhem .! Bölük bölük olmuş, Hangisine çare olayım der gibi. Yürekte nazlanan ne var ise Sanki .!! Şu yalan dünyaya bırak geç der gibi .. Kiminin boynu bükük . Kiminin gönlü safta, Garipler diyarına sende bak der gibi.. Nasıl duyarsız olduk,nasılda aldandık.. Her gün gördüğün ihanetleri Kör ol, görme, değmen keyfine der gibi ...
“Hani bir şair vardı, kelimeler anlamsız derdi..
Tam ortasındayım zamanın, gerisinde değil..
Sesleri duyabiliyorum sonsuzluğun çığlıklarını..
Sadece duyuyorum, görülesi değil..
Ey nerdesin ? Bir yaprağın dalından kopup
parçalanarak, sonsuzluğa erişmesindeki büyük giz..
Ve sen nerdesin, asırlardır geçilmemiş, tozlu yolun
kenarındaki ufak bir yoncanın duyduğu his..
Ve ben nerdeyim ? Nerde çok uzak bir gezegenin
ortasında duyduğum yalnızlık sensiz…!”
