"Bak çiçeklere hep senin için açar..

Yaşarım seninle sonsuza kadar..."

Gidesim gelir.

Alıp başımı uzak diyarlara ..

Son söz söylenir ,

Umudu bitmiştir!

Umudun..

Gözler,rengini değiştirir.

Ateşle rüzgar olur .

Yandıkça ,yakar.

Estikçe savurur.

Bir çarpıntı kalır yürekten!

Belki bir umut der gibi..

Bu çırpınışlar belki son olur.

Vuslat,maziden gelir .

Yada,yine maziye gider.

Dönmemek üzere

Kim bilir..!

Nasıl bir hüzün kapladı içimi ! Pencereme konmaz oldu kuşlar.. Oysaki ; Her sabah yemlerini eksik etmedim. Darıldılar mı bana, Nasıl küstürdüm,bilemedim! Bahçedeki kırmızı güller de solmuş ! Mevsimi mi geçti diyeceğim .. Ama suluyorum işte ! Daha sonbaharına var güllerimin, Onlara ne yaptım ! Bilemedim! Nefesim tıkanıyor. Soluklar yavaş , Hep aynı bakış, Bir nebze de olsa dinse diyorum . Bir sükut gelse yüreğime, Olumsuzluklar terk etse, Yine de yaradan bilir, İyisini.. Bize kalan şey belli. Gerisini,bilemedim..

-Keşke seni tanımasaydım..

(Benim hatam..)

-Ben ben olarak kalsaydım keşke..

(Sen sendin zaten, sende bir şey değişmedi..

Olan bana oldu.. Sen her zaman yaptığını yaptın..)

-Hâla geçmişin yaralarını taşıyorum..

(Gidecekmiş gibide değil..)

-Olmuyor ki ne yapsam..

(Zaten böyle bir zamanda da en normali bu..)

Sadece bende iyi olan; geçmişin anıları..

Olan bana oldu...!

-Yüreğim sızlamıyor artık. Alıştım..

Kafamda yüzlerce hatta binlerce düşünce var..

Her biri ayrı konu ve planlı bir yol..

Herkesin gıpte ile baktığı bu durum..

 Herkesin olmaz yapamazsın dediği durumla ne denli aynı kavram..?

  Yüreğimde yanan kor ateş.. Yüreğimde uçuşan rüzgar misali..

 Her şey için bir umut.. 

Zamanında, yakında dolacağı an meselesi..

Uzun bir bekleyişten sonra olur mu acaba..¿

Çekilen onca acı, yerini huzur'a bırakabilir mi.¿

Yüreğim sızlamıyor artık alıştım...!

Bilmem ki ;hayatın hangi demin de olduğumu,düşünmeden yaşıyorum.. Belki kendi kendime söyleniyorum.. Bilemedim işte.! Belki; Bir yürek çarpıntısı benim ki ! Bir yaranın yeniden kanaması, Bir yorgunluk molası, Bir sesli serzeniş, Azgın yarama kim baksın!! Der gibi bir ahval ! Bir dilim ekmek kavgası! Bir köşeye “Ununu eleyip asmış “ Safa çekilmiş gibi . Ne zaman uyanıp da yeniden Hey hayat.! merhaba ! Demeyi bekler gibi. Ne bilim işte...

Derdimi dermana desem, Olur mu merhem .! Bölük bölük olmuş,  Hangisine çare olayım der gibi. Yürekte nazlanan ne var ise Sanki .!! Şu yalan dünyaya bırak geç der gibi .. Kiminin boynu bükük . Kiminin gönlü safta, Garipler diyarına sende bak der gibi.. Nasıl duyarsız olduk,nasılda aldandık.. Her gün gördüğün ihanetleri Kör ol, görme, değmen keyfine der gibi ... 

Gerçekler soğuktur, buz gibi...!

Ruhunu kaybeden dünyayı kazansa ne çıkar?

Kader bu ya...

10 gün...

Şu ömrüm neye esir!

Gerçek hayat gerçek yaşam, yaşamayı bilmek mi lazım anlayıp bilmek mi, kendi yolunu çizmek kendi hedeflerini mi belirlemek lazım,eğlenmek mi lazım gülmek mi, sevmek mi lazım güvenmek mi, farklı olmak mı lazım kendin gibi olmak mı.....